Henny Tuinte

Het begon in een schuurtje aan de Diepenheimsestraat. Waar eerst nog een varken werd vetgemest, stonden al snel een draaibank, een lasapparaat en een freesmachine. Samen met zijn vader en broers legde Henny daar de basis voor wat zou uitgroeien tot Tuinte. De huiskamer speelde een minstens zo grote rol. Van de eerste klus tot de samenwerking met grote namen als Vredestein en Stork, Henny en zijn broer Theo waarmee hij later de directie vormde, pakten alles aan. Het waren pioniersjaren, waarin visie, lef en doorzettingsvermogen de basis legden voor het bedrijf zoals het nu is.

Henny was geen man van afstand. Geen ‘meneer Tuinte’, maar gewoon Henny. Hij liep elke ochtend zijn rondje door de hallen, zwaaide, maakte een praatje. Hij kende iedereen bij naam, wist hoe het thuis ging en stond altijd open voor een verhaal. Hij geloofde in een open-deurencultuur, letterlijk en figuurlijk. Geen lagen in de organisatie, geen hiërarchie. Dat siert hem. Hij was gewoon één van ons. En dat voel je tot op de dag van vandaag.

Sommige collega’s zagen hem meer als een vriend dan als een directeur. Hij was degene die je motor liet stallen in de oude hal als je net in het dorp kwam wonen. “Tuurlijk kan dat,” zei hij, “zet maar neer. Maar kom eerst even binnen.” En dan dronk je samen een biertje aan de keukentafel. Op vrijdagmiddag stond hij aan de borreltafel. Want als er hard gewerkt werd, mocht er ook goed gevierd worden. En als er een feestje was, stond hij als een van de eersten te dansen op de dansvloer. Niet zelden eindigde het met een afterparty bij hem thuis. Het werd dan laat, maar altijd gezellig.

Een keer zat Henny in de auto met een collega. Een klant belde: hij had 40 uur freeswerk. Henny belde de planning, die zei: “Nee Henny, dat gaat niet.” Hij zei alleen: “Oké, ik weet genoeg.”

Daarna belde hij de klant terug: “Laat maar komen, werk is geen probleem. Dat lossen we wel op.” Dat is Henny: kansen grijpen, oplossen, dóór.

Of toen hij een veel te grote freesmachine wilde aanschaffen had Henny een vooruitziende blik. Twintig jaar lang draaide die machine volle weken. Het typeert hem. Investeren in wat nog niet gevraagd wordt, maar straks onmisbaar blijkt. En als hij iets nieuws ontwikkelde wat hij mee wilde nemen naar een beurs, dan zei hij: "Kiek d’r mar effen noar… en dan mo’j ’t mar gewoon effen doon.” En als het niet op tijd klaar kon? "Dan mo’j’t ma’ overwarken."

Een erfenis die leeft Hij was een dorpsgenoot in hart en nieren. Voorzitter van de Zomerfeesten, raadslid voor het CDA Ambt-Delden, betrokken bij het jeugdwerk en de carnaval. Henny zette zichzelf nooit op de eerste plaats, geen borstklopperij. Hij investeerde in mensen, in machines, in innovatie. Het ging hem nooit om status, maar om vooruitgang voor het bedrijf, de mensen eromheen en de omgeving. Die houding leeft voort in zijn kinderen.

Tot het eind bleef Henny het bedrijf volgen. “Ik vind dat het fantastisch gaat,” zei hij, trots. Toen hij met pensioen ging, zei hij tegen zijn zoon Martijn: “Het is nu jouw feestje.” Maar Henny bleef betrokken. Zijn waarden klantgerichtheid, betrokkenheid, netheid, kwaliteit zijn nog steeds de ruggengraat van Tuinte. Onder leiding van Martijn is het bedrijf gegroeid en gemoderniseerd, maar de ziel is gebleven. De open deur, de vrijdagmiddagborrel, de aandacht voor mensen, het zijn geen tradities, het is wie we zijn, het is ons DNA.

Zijn glas was altijd halfvol. “We maken het bedrijf samen goed,” zei hij. En dat doen we nog steeds. 

We zijn Henny dankbaar. Voor zijn visie, zijn vertrouwen, zijn warmte. Voor het bedrijf dat hij bouwde en de cultuur die hij vormde. Voor wie hij was, als ondernemer, als collega, als mens.